του Ν ί κ ο υ Ρ ί γ γ α
Τα τελευταία 2 χρονια προσεγγίζω και παρατηρώ με εκστατικό
τρόπο τον μεγάλο μας ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ , διαπιστώνοντας έτσι ότι λειτουργεί με μία μοναδική ορμέμφυτη μέθοδο που ξεπερνά ακόμη και τις φιλοσοφικές αναλύσεις και τις τραγωδίες των αρχαίων ανιόντων μας .
Συγκεκριμένα , με βαθιά συνείδηση , με ολύμπια νηφαλιότητα ,
με στοχαστική αποδοχή του αναπόφευκτου , με παλικαρίσια αποφασιστικότητα , με συναισθηματική νοητική λειτουργία , προγραμματίζει από μόνος του και οργανώνει εορταστικά την έξοδό του , ξεμπροστιάζοντας ετσιθελικά το Θάνατο !
Και όχι απλώς αντιμετριέται με το Θάνατο νικηφόρα εκεί στα Περβόλια του δικού του κρανιόκαστρου και στα σταυροδρόμια της οικουμένης , αλλά επί πλέον στήνει γιορτές ,συναυλίες ,απολογισμούς και χοροστάσια , αποχαιρετώντας , δηλώνοντας , ορμηνεύοντας , ιστορώντας και τραγουδώντας την πατρίδα Ε Λ Λ Α Δ Α αντάμα με όλες τις άλλες πατρίδες της Μαναγής . Κι όλα ετούτα μέσα σε έναν διαχρονικό χορό δικό του , που αυτόνε τον πανανθρώπινο χορό τον πρωτοσέρνουν ,
ο Προμηθέας , ο Απόλλωνας , ο Διόνυσος , η Αθηνά , η Ευτέρπη , η Ερατώ ,
η Τερψιχόρη , η Σαπφώ , η Αντιγόνη , ο Λεωνίδας ,
ο Σωκράτης , ο Σπάρτακος , ο Χριστός , ο Μαρά , ο Λένιν ,
ο Μαγιακόφσκι , ο Ρήγας , ο Λόρκα , ο Γλέζος , η Ηλέκτρα ,
ο Μπελογιάννης , ο Τσεγκεβάρα , ο Παναγούλης , ο Παύλος,
ο Αντρέας , ο Νικολός ! . . .
Κι ο ΜΙΚΗΣ στο κέντρο του χορού στρεφόμενος στους πορφυρένιους ορίζοντες κι απλώνοντας το βλέμμα του πέρ’ απ’ αυτούς σ τ ο Χ ά ο ς [ που εκφράζει το τίποτα . . .] , ορθώνει το γιγάντιο αναστημά του , ανοίγει διάπλατα τα χέρια του σαν φτερούγες του κόσμου και βροντοφωνάζει στεντόρεια Π Α Ρ Ω Ω Ω Ω Ω Ν Ν , διαγράφοντας έτσι το τ ί π ο τ α με το σαρκωμένο και άπεφθο μεγαλείο τ η ς α ν θ ρ ώ π ι ν η ς Δ η μ ι ο υ ρ γ ί α ς τ ο υ !
Κι ο Χορός σύσσωμος απαντάει με ουρανομήκη φωνή που ακούγεται σ’ όλο το στερέωμα :
Π Α Ρ Ρ Ω Ω Ω Ω Ω Ν Ν Ν ! , και στη συνέχεια ο Χορός αυτός υμνεί τον αρχάγγελο Μ ι χ α ή λ με τον κορυφαίο ετούτο δο - ξαστικό :
“ Ω γ λ υ κ ύ μ ο υ Ε α ρ
γ λ υ κ ύ τ α τ ό ν μ ο υ τ έ κ ν ο ν ! . . . . “
Και εδώ σ’ αυτά τα πρωτάκουστα συμβάντα ο ίδιος ο ΜΙΚΗΣ διοργανώνει , μετέχει και με στοχαστική επίγνωση διακηρύσσει θριαμβικά τ η ν έ ξ ο δ ο τ η ς Σ υ ν έ χ ε ι α ς . . αποχαιρετώντας και ριζοβολώντας συνάμα για να φυτρώσει επιτέλους και να καρπίσει ο ζ η τ ο ύ μ ε ν ο ς Α ν θ ρ ω π ο ς !
Η Ιστορία δεν έχει τέτιο ανθρώπινο προηγούμενο και εκτιμώ , ούτε επόμενο ! Ο Φοίβος Μίκης εδώ πατάει εν ζωή και προσπερ- νάει συμβολικά και αγέρωχα το Θάνατο , δείχνοντας έτσι έμπραχτα και γιορταστικά τ ο α έ ν α ο κ α ι ά θ ν η τ ο τ η ς Ζ ω ή ς !
Πανηγυρίζει μάλιστα την εξοδό του με έναν πολύπλευρο κωδικό τρόπο με πολλά μηνύματα , και ακουμπώντας στην ατέλειωτη ανθρώπινη τραγωδία του παρελθόντα και παρόντα Χρόνου , στοχεύει δείχνοντας τ ο π α ν α ι ώ ν ι ο π α ρ ώ ν τ ο υ μ έ λ λ ο ν τ α Χ ρό ν ο υ . . . .
Μάλιστα , έχει φτάσει σε τέτια ύψη βιωματικής Αλήθειας , συνναισθηματικού μεγαλείου και ψυχικού σθένους , ώστε αυτός μονάχα μέχρι σήμερα μπορεί και ατενίζει το “ Χάροντα “ , ω ς α θ ά ν α τ ο ς Α ν θ ρ ωπ ο ς κ α ι ω ς θ ν η τ ό ς Θ ε ό ς ! Με πολύ δέος λοιπόν και με εύλογο συγκλονισμό , επίγνωτα και πέρφανα , υποκλίνομαι στο κορυφαίο και πρωτοείδωτο διάβα του , στα προς εμάς ερανά του , στα οραματά του , στις παρα -καταθήκες του και στο πολύτροπο κηρυγμά του για έ ν α ν
π α γ κ ό σ μ ι ο π ο λ υ π ο λ ι τ ι σ μ ό σ τ η ν π α τ ρ ί δ α ό λ η ς
τ η ς Γ η ς , μ έ σ α α π ‘ τ ο ν ο π ο ί ο θ α π η γ ά ζ ε ι κ α ι θ α κ υ ρ ι α ρ χ ε ί τ ο ο ι κ ο υ μ ε ν ι κ ό , Τ Ο Μ Ε Γ Α Α Μ Ο Ι Β Α Ι Ο Σ ‘ Α Γ Α Π Ω !
Και συθέμελα ταρακουνημένος και βουβά κατάπληκτος ξεκρίνω όλο αυτό τον καιρό ότι , ο μ ε γ ά λ ο ς μ α ς Φ ο ί β ο ς κ α ι Β ά κ χ ο ς μ α ζ ί Μ Ι Κ Η Σ , την ανθρώπινη τραγωδία της εξόδου του την μετάπλασε και σε ελεγειακό δοξαστικό και κωδικοποιημένο Π ο ί η μ α , ό π ο υ η Ζ ω ή ,
λ ώ ρ ο σ τ ο λ ώ ρ ο π ι ά ν ε τ α ι κ α ι τ η ς Α θ α ν α σ ί α ς τ ο χ ο ρ ό τ η ς σ έ ρ ν ε ι ! . . .
Δεν περιμένει δηλαδή το Πεπρωμένο να κρούσει τη θύρα του , αλλά ο ίδιος , μπροστάρης των αιώνων , κ ρ ο ύ ε ι τ ι ς π ύ λ ε ς τ η ς α ν ώ λ ε θ ρ η ς Ζ ω ή ς , παραδίδοντας ευεργετικά τη σκυτάλη του για του ερχόμενους . . .
Κάποια φορά που βρέθηκα στο σπίτι του με τον Γιώργο Κασιμάτη και τον πρόεδρο και γραμματέα της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών , ο Μίκης , αντί για 10 λεπτά που μας είπε η γραμματέας
του , μας κράτησε 1,1/2 ώρα !
ο Σωκράτης , ο Σπάρτακος , ο Χριστός , ο Μαρά , ο Λένιν ,
ο Μαγιακόφσκι , ο Ρήγας , ο Λόρκα , ο Γλέζος , η Ηλέκτρα ,
ο Μπελογιάννης , ο Τσεγκεβάρα , ο Παναγούλης , ο Παύλος,
ο Αντρέας , ο Νικολός ! . . .
Κι ο ΜΙΚΗΣ στο κέντρο του χορού στρεφόμενος στους πορφυρένιους ορίζοντες κι απλώνοντας το βλέμμα του πέρ’ απ’ αυτούς σ τ ο Χ ά ο ς [ που εκφράζει το τίποτα . . .] , ορθώνει το γιγάντιο αναστημά του , ανοίγει διάπλατα τα χέρια του σαν φτερούγες του κόσμου και βροντοφωνάζει στεντόρεια Π Α Ρ Ω Ω Ω Ω Ω Ν Ν , διαγράφοντας έτσι το τ ί π ο τ α με το σαρκωμένο και άπεφθο μεγαλείο τ η ς α ν θ ρ ώ π ι ν η ς Δ η μ ι ο υ ρ γ ί α ς τ ο υ !
Κι ο Χορός σύσσωμος απαντάει με ουρανομήκη φωνή που ακούγεται σ’ όλο το στερέωμα :
Π Α Ρ Ρ Ω Ω Ω Ω Ω Ν Ν Ν ! , και στη συνέχεια ο Χορός αυτός υμνεί τον αρχάγγελο Μ ι χ α ή λ με τον κορυφαίο ετούτο δο - ξαστικό :
“ Ω γ λ υ κ ύ μ ο υ Ε α ρ
γ λ υ κ ύ τ α τ ό ν μ ο υ τ έ κ ν ο ν ! . . . . “
Και εδώ σ’ αυτά τα πρωτάκουστα συμβάντα ο ίδιος ο ΜΙΚΗΣ διοργανώνει , μετέχει και με στοχαστική επίγνωση διακηρύσσει θριαμβικά τ η ν έ ξ ο δ ο τ η ς Σ υ ν έ χ ε ι α ς . . αποχαιρετώντας και ριζοβολώντας συνάμα για να φυτρώσει επιτέλους και να καρπίσει ο ζ η τ ο ύ μ ε ν ο ς Α ν θ ρ ω π ο ς !
Η Ιστορία δεν έχει τέτιο ανθρώπινο προηγούμενο και εκτιμώ , ούτε επόμενο ! Ο Φοίβος Μίκης εδώ πατάει εν ζωή και προσπερ- νάει συμβολικά και αγέρωχα το Θάνατο , δείχνοντας έτσι έμπραχτα και γιορταστικά τ ο α έ ν α ο κ α ι ά θ ν η τ ο τ η ς Ζ ω ή ς !
Πανηγυρίζει μάλιστα την εξοδό του με έναν πολύπλευρο κωδικό τρόπο με πολλά μηνύματα , και ακουμπώντας στην ατέλειωτη ανθρώπινη τραγωδία του παρελθόντα και παρόντα Χρόνου , στοχεύει δείχνοντας τ ο π α ν α ι ώ ν ι ο π α ρ ώ ν τ ο υ μ έ λ λ ο ν τ α Χ ρό ν ο υ . . . .
Μάλιστα , έχει φτάσει σε τέτια ύψη βιωματικής Αλήθειας , συνναισθηματικού μεγαλείου και ψυχικού σθένους , ώστε αυτός μονάχα μέχρι σήμερα μπορεί και ατενίζει το “ Χάροντα “ , ω ς α θ ά ν α τ ο ς Α ν θ ρ ωπ ο ς κ α ι ω ς θ ν η τ ό ς Θ ε ό ς ! Με πολύ δέος λοιπόν και με εύλογο συγκλονισμό , επίγνωτα και πέρφανα , υποκλίνομαι στο κορυφαίο και πρωτοείδωτο διάβα του , στα προς εμάς ερανά του , στα οραματά του , στις παρα -καταθήκες του και στο πολύτροπο κηρυγμά του για έ ν α ν
π α γ κ ό σ μ ι ο π ο λ υ π ο λ ι τ ι σ μ ό σ τ η ν π α τ ρ ί δ α ό λ η ς
τ η ς Γ η ς , μ έ σ α α π ‘ τ ο ν ο π ο ί ο θ α π η γ ά ζ ε ι κ α ι θ α κ υ ρ ι α ρ χ ε ί τ ο ο ι κ ο υ μ ε ν ι κ ό , Τ Ο Μ Ε Γ Α Α Μ Ο Ι Β Α Ι Ο Σ ‘ Α Γ Α Π Ω !
Και συθέμελα ταρακουνημένος και βουβά κατάπληκτος ξεκρίνω όλο αυτό τον καιρό ότι , ο μ ε γ ά λ ο ς μ α ς Φ ο ί β ο ς κ α ι Β ά κ χ ο ς μ α ζ ί Μ Ι Κ Η Σ , την ανθρώπινη τραγωδία της εξόδου του την μετάπλασε και σε ελεγειακό δοξαστικό και κωδικοποιημένο Π ο ί η μ α , ό π ο υ η Ζ ω ή ,
λ ώ ρ ο σ τ ο λ ώ ρ ο π ι ά ν ε τ α ι κ α ι τ η ς Α θ α ν α σ ί α ς τ ο χ ο ρ ό τ η ς σ έ ρ ν ε ι ! . . .
Δεν περιμένει δηλαδή το Πεπρωμένο να κρούσει τη θύρα του , αλλά ο ίδιος , μπροστάρης των αιώνων , κ ρ ο ύ ε ι τ ι ς π ύ λ ε ς τ η ς α ν ώ λ ε θ ρ η ς Ζ ω ή ς , παραδίδοντας ευεργετικά τη σκυτάλη του για του ερχόμενους . . .
Κάποια φορά που βρέθηκα στο σπίτι του με τον Γιώργο Κασιμάτη και τον πρόεδρο και γραμματέα της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών , ο Μίκης , αντί για 10 λεπτά που μας είπε η γραμματέας
του , μας κράτησε 1,1/2 ώρα !
Ε , αυτή η μιάμιση ώρα λειτούργησε ευεργετικά σ΄εμάς σ α ν μ ι α α π έ ρ α ν τ η σ τ ι - γ μ ή α ι ω ν ι ό τ η τ α ς , αφού μας κάρπωσε με επεξεργασμένο εσωτερικό ποιοτικό πλούτο !
Από το 2010 που τον άκουσα στην τηλεόραση κάποιες στιγμές ,
μετά το τραγούδι του “ Στα περβόλια “ να δηλώνει , “ Ι σ ο ι μ ε τ ο Χ ά ρ ο , ί σ ο ι π ρ ό σ ω π ο μ ε π ρ ό σ ω π ο , τ ο ν π ο ύ σ τ η τ ο ν π ε ρ ι μ έ ν ω ! “ , και έχοντας κ’ εγώ ίδιες θέσεις για το παρόν και το επέκεινα και επηρεασμένος δημιουργικά από τα λόγια του Μ Ι Κ Η , χορεύοντας κάποιο βράδυ στα γόνατα έναν αργόσυρτο ηπειρώτικο χορό κι από κοντά ένα βαρύ ζεϊμπέκικο με διπλά ψαλίδια στο δάπεδο , έγραψα ένα εκρηκτικό κομμάτι για το Θάνατο και γι αυτό βλέπω τώρα νοερά να μπαίνει πρώτος και να σέρνει το χορό ο μεγάλος μας ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ και να ξεσπάει κραυγάζοντας θριαμβικά τους πρώτους δώδεκα ετούτους στίχους :
Χ ε σ μ έ ν ο σ ‘ έ χ ω μ ω ρ έ Θ ά ν α τ ε
π α τ ό κ ο ρ φ α χ ε σ μ έ ν ο
α φ ο ύ ο Μ έ γ α ς ο Μ υ α λ ό ς
β α θ ι ά κ α λ ά κ α τ ά λ α β ε
π ω ς τ η ς Α θ ά ν α τ η ς Ζ ω ή ς
ε ί σ α ι η κ ο π ρ ι ά τ η ς !
Γ ι α υ τ ό ν α μ η μ ε π ε ρ ι μ έ ν ε ι ς
τ ι τ ΄ ά σ π ρ ο β ι ο ς μ ο υ ε γ ώ
π ρ ό κ α ν α κ α ι τ ο φ ό ρ τ ω σ α
σ τ ο υ Φ α έ θ ο ν τ α τ ο δ ί φ ρ ο
ν α σ ο υ μ ε ί ν ε ι ω ρ έ β α ρ κ ά ρ η
ά δ ε ι ο τ ο κ ο υ φ ά ρ ι μ ο υ ! ! !
Ν ί κ ο ς Ρ ί γ γ α ς
Από το 2010 που τον άκουσα στην τηλεόραση κάποιες στιγμές ,
μετά το τραγούδι του “ Στα περβόλια “ να δηλώνει , “ Ι σ ο ι μ ε τ ο Χ ά ρ ο , ί σ ο ι π ρ ό σ ω π ο μ ε π ρ ό σ ω π ο , τ ο ν π ο ύ σ τ η τ ο ν π ε ρ ι μ έ ν ω ! “ , και έχοντας κ’ εγώ ίδιες θέσεις για το παρόν και το επέκεινα και επηρεασμένος δημιουργικά από τα λόγια του Μ Ι Κ Η , χορεύοντας κάποιο βράδυ στα γόνατα έναν αργόσυρτο ηπειρώτικο χορό κι από κοντά ένα βαρύ ζεϊμπέκικο με διπλά ψαλίδια στο δάπεδο , έγραψα ένα εκρηκτικό κομμάτι για το Θάνατο και γι αυτό βλέπω τώρα νοερά να μπαίνει πρώτος και να σέρνει το χορό ο μεγάλος μας ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ και να ξεσπάει κραυγάζοντας θριαμβικά τους πρώτους δώδεκα ετούτους στίχους :
Χ ε σ μ έ ν ο σ ‘ έ χ ω μ ω ρ έ Θ ά ν α τ ε
π α τ ό κ ο ρ φ α χ ε σ μ έ ν ο
α φ ο ύ ο Μ έ γ α ς ο Μ υ α λ ό ς
β α θ ι ά κ α λ ά κ α τ ά λ α β ε
π ω ς τ η ς Α θ ά ν α τ η ς Ζ ω ή ς
ε ί σ α ι η κ ο π ρ ι ά τ η ς !
Γ ι α υ τ ό ν α μ η μ ε π ε ρ ι μ έ ν ε ι ς
τ ι τ ΄ ά σ π ρ ο β ι ο ς μ ο υ ε γ ώ
π ρ ό κ α ν α κ α ι τ ο φ ό ρ τ ω σ α
σ τ ο υ Φ α έ θ ο ν τ α τ ο δ ί φ ρ ο
ν α σ ο υ μ ε ί ν ε ι ω ρ έ β α ρ κ ά ρ η
ά δ ε ι ο τ ο κ ο υ φ ά ρ ι μ ο υ ! ! !
Ν ί κ ο ς Ρ ί γ γ α ς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου