Το παρακάτω Μανιφέστο προσυπογράφει το Δίκτυο Σπιθών ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α. και καλεί όλους όσους συμφωνούν να το προσυπογράψουν.
Το Μανιφέστο δεν είχε μεταφραστεί στα Ελληνικά και την μετάφραση έκαναν μέλη του Δικτύου Σπιθών η οποία παρατίθεται παρακάτω καθώς και το επίσημο κείμενο με το link για την ηλεκτρονική υπογραφή.
Δίκτυο Σπιθών ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α.
Η μετακίνηση σε ένα πολύ πιο τοπικο και οικολογικά-βασισμένο αγροτικό σύστημα. θα μειώσει την εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, τη δέσμευση του άνθρακα στο έδαφος, και θα απορροφήσει αιφνίδιους κραδασμούς της παγκόσμιας προσφοράς - καθώς θα παράγουν πιο υγιές και πιο προσιτό φαγητό για όλους.
Αυτά τα όνειρα υπερβαίνουν κατά πολύ αυτό το έγγραφο. "Καλούμε όλους εκείνους που επιδιώκουν πολιτικά αξιώματα να αδράξουν αυτή την ευκαιρία και να αγκαλιάσουν την επείγουσα ανάγκη για μετασχηματισμό». Καλούμε για συναντήσεις ταδημαρχεία σε όλη τη χώρα, όπου οι κάτοικοι μπορούν να συγκεντρωθούν για να καθορίσουν με δημοκρατικές διαδικασίες τί σημαίνει για τις Κοινότητές τους ένα πραγματικό άλμα στηνεπόμενη Οικονομία .
Είναι μια μεγάλη υπόθεση, να αλλάξουν όλα με τη μία, αλλά αυτές είναι οι στιγμές που ζούμε.
Η πτώση των τιμών του πετρελαίου έχει μειώσει προσωρινά την πίεση για να ξεθάψουν τα ορυκτά καύσιμα, το ταχύτερο, με τεχνολογίες υψηλού κινδύνου. Αυτή η παύση στην ξέφρενη επέκταση δεν θα πρέπει να θεωρείται ως μια κρίση, αλλά ως δώρο.
Τώρα είναι η ώρα για τόλμη.
Τώρα είναι η ώρα για άλμα.
We start from the premise that Canada is facing the deepest crisis in recent memory.
The Truth and Reconciliation Commission has acknowledged shocking details about the violence of Canada’s near past. Deepening poverty and inequality are a scar on the country’s present. And Canada’s record on climate change is a crime against humanity’s future.
These facts are all the more jarring because they depart so dramatically from our stated values: respect for Indigenous rights, internationalism, human rights, diversity, and environmental stewardship.Canada is not this place today— but it could be.
We could live in a country powered entirely by renewable energy, woven together by accessible public transit, in which the jobs and opportunities of this transition are designed to systematically eliminate racial and gender inequality. Caring for one another and caring for the planet could be the economy’s fastest growing sectors. Many more people could have higher wage jobs with fewer work hours, leaving us ample time to enjoy our loved ones and flourish in our communities.
We know that the time for this great transition is short. Climate scientists have told us that this is the decade to take decisive action to prevent catastrophic global warming. That means small steps will no longer get us where we need to go.
This leap must begin by respecting the inherent rights and title of the original caretakers of this land. Indigenous communities have been at the forefront of protecting rivers, coasts, forests and lands from out-of-control industrial activity. We can bolster this role, and reset our relationship, by fully implementing the United Nations Declaration on the Rights of Indigenous Peoples.
“Small steps will no longer get us to where we need to go. So we need to leap”. Moved by the treaties that form the legal basis of this country and bind us to share the land “for as long as the sun shines, the grass grows and the rivers flow,” we want energy sources that will last for time immemorial and never run out or poison the land. Technological breakthroughs have brought this dream within reach. The latest research shows it is feasible for Canada to get 100% of its electricity from renewable resources within two decades[1]; by 2050 we could have a 100% clean economy[2].
We demand that this shift begin now.
There is no longer an excuse for building new infrastructure projects that lock us into increased extraction decades into the future. The new iron law of energy development must be: if you wouldn’t want it in your backyard, then it doesn’t belong in anyone’s backyard. That applies equally to oil and gas pipelines; fracking in New Brunswick, Quebec and British Columbia; increased tanker traffic off our coasts; and to Canadian-owned mining projects the world over.The time for energy democracy has come: we believe not just in changes to our energy sources, but that wherever possible communities should collectively control these new energy systems.
As an alternative to the profit-gouging of private companies and the remote bureaucracy of some centralized state ones, we can create innovative ownership structures: democratically run, paying living wages and keeping much-needed revenue in communities. And Indigenous Peoples should be first to receive public support for their own clean energy projects. So should communities currently dealing with heavy health impacts of polluting industrial activity.
Power generated this way will not merely light our homes but redistribute wealth, deepen our democracy, strengthen our economy and start to heal the wounds that date back to this country’s founding.
A leap to a non-polluting economy creates countless openings for similar multiple “wins.” We want a universal program to build energy efficient homes, and retrofit existing housing, ensuring that the lowest income communities and neighbourhoods will benefit first and receive job training and opportunities that reduce poverty over the long term. We want training and other resources for workers in carbon-intensive jobs, ensuring they are fully able to take part in the clean energy economy. This transition should involve the democratic participation of workers themselves. High-speed rail powered by just renewables and affordable public transit can unite every community in this country – in place of more cars, pipelines and exploding trains that endanger and divide us.
And since we know this leap is beginning late, we need to invest in our decaying public infrastructure so that it can withstand increasingly frequent extreme weather events.
Moving to a far more localized and ecologically-based agricultural system would reduce reliance on fossil fuels, capture carbon in the soil, and absorb sudden shocks in the global supply – as well as produce healthier and more affordable food for everyone.
We call for an end to all trade deals that interfere with our attempts to rebuild local economies, regulate corporations and stop damaging extractive projects. Rebalancing the scales of justice, we should ensure immigration status and full protection for all workers. Recognizing Canada’s contributions to military conflicts and climate change — primary drivers of the global refugee crisis — we must welcome refugees and migrants seeking safety and a better life.
Shifting to an economy in balance with the earth’s limits also means expanding the sectors of our economy that are already low carbon: caregiving, teaching, social work, the arts and public-interest media. Following on Quebec’s lead, a national childcare program is long past due. All this work, much of it performed by women, is the glue that builds humane, resilient communities – and we will need our communities to be as strong as possible in the face of the rocky future we have already locked in.
Since so much of the labour of caretaking – whether of people or the planet – is currently unpaid, we call for a vigorous debate about the introduction of a universal basic annual income.Pioneered in Manitoba in the 1970’s, this sturdy safety net could help ensure that no one is forced to take work that threatens their children’s tomorrow, just to feed those children today.
We declare that “austerity” – which has systematically attacked low-carbon sectors like education and healthcare, while starving public transit and forcing reckless energy privatizations – is a fossilized form of thinking that has become a threat to life on earth.How we can pay for all of this? Read “We Can Afford The Leap” by Bruce Campbell, Seth Klein, and Marc Lee
The money we need to pay for this great transformation is available — we just need the right policies to release it. Like an end to fossil fuel subsidies. Financial transaction taxes. Increased resource royalties. Higher income taxes on corporations and wealthy people. A progressive carbon tax. Cuts to military spending. All of these are based on a simple “polluter pays” principle and hold enormous promise.
One thing is clear: public scarcity in times of unprecedented private wealth is a manufactured crisis, designed to extinguish our dreams before they have a chance to be born.
Those dreams go well beyond this document. “We call on all those seeking political office to seize this opportunity and embrace the urgent need for transformation”. We call for town hall meetings across the country where residents can gather to democratically define what a genuine leap to the next economy means in their communities.
Inevitably, this bottom-up revival will lead to a renewal of democracy at every level of government, working swiftly towards a system in which every vote counts and corporate money is removed from political campaigns.
This is a great deal to take on all at once, but such are the times in which we live.
The drop in oil prices has temporarily relieved the pressure to dig up fossil fuels as rapidly as high-risk technologies will allow. This pause in frenetic expansion should not be viewed as a crisis, but as a gift.It has given us a rare moment to look at what we have become – and decide to change.
And so we call on all those seeking political office to seize this opportunity and embrace the urgent need for transformation. This is our sacred duty to those this country harmed in the past, to those suffering needlessly in the present, and to all who have a right to a bright and safe future.
Now is the time for boldness.
now is the time to leap.
Το Μανιφέστο δεν είχε μεταφραστεί στα Ελληνικά και την μετάφραση έκαναν μέλη του Δικτύου Σπιθών η οποία παρατίθεται παρακάτω καθώς και το επίσημο κείμενο με το link για την ηλεκτρονική υπογραφή.
Δίκτυο Σπιθών ΕΛ.ΛΑ.Δ.Α.
ΤΟ ΑΛΜΑ
Μανιφέστο
Η Επιτροπή Αλήθειας και Συμφιλίωσης έχει αναγνωρίσει συγκλονιστικές λεπτομέρειες για τη βία στο κοντινό παρελθόν του Καναδά. Η εμβάθυνση της φτώχειας και της ανισότητας είναι ένα σημάδι στο παρόν της χώρας. Και τα δεδομένα του Καναδά σχετικά με την αλλαγή του κλίματος, είναι ένα έγκλημα κατά του μέλλοντος της ανθρωπότητας.
Θα μπορούσαμε να ζούμε σε μια χώρα που τροφοδοτείται εξ ολοκλήρου από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, συνυφασμένες από κοινού με προσβάσιμα μέσα μαζικής μεταφοράς, στην οποία (Χώρα) οι θέσεις εργασίας και οι ευκαιρίες αυτής της μετάβασης θα αποσκοπούν συστηματικά στην εξάλειψη της ανισότητας, τόσο της φυλετικής διαφοράς όσο και των δύο φύλων. Η φροντίδα τού ενός προς τον άλλο και η φροντίδα για τον πλανήτη, θα μπορούσε να αποτελέσει τον παράγοντα για μία ταχύτατα αναπτυσσόμενη οικονομία.
Πολλοί περισσότεροι άνθρωποι θα μπορούσαν να έχουν υψηλότερα αμοιβόμενες θέσεις εργασίας με λιγότερες ώρες εργασίας, αφήνοντας μας αρκετό χρόνο για να απολαύσουμε τους αγαπημένους μας και να ανθίσουν οι κοινότητές μας.
Γνωρίζουμε ότι ο χρόνος για αυτή τη μεγάλη μετάβαση είναι λίγος. Οι επιστήμονες του κλίματος μας έχουν πει ότι αυτή είναι η δεκαετία για να αναλάβουμε αποφασιστική δράση για να προλάβουμε την καταστροφική υπερθέρμανση του πλανήτη.
Αυτό σημαίνει ότι τα μικρά βήματα δεν θα μας πάνε πια, εκείπού πρέπει να πάμε.
Αυτό το άλμα πρέπει να ξεκινήσει από το σεβασμό και απόδοση των εγγενών δικαιωμάτων και τον τίτλο του αρχικού επιστάτη αυτής της γης.
Οι κοινότητες των αυτοχθόνων έχουν βρεθεί στην πρώτη γραμμή της προστασίας των ποταμών, των ακτών, των δασώνκαι των εδαφών από τις εκτός ελέγχου βιομηχανικέςδραστηριότητες. Μπορούμε να ενισχύσουμε αυτόν τον ρόλο, και να επαναφέρουμε τη σχέση μας, με την πλήρη εφαρμογή της διακήρυξης των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Αυτοχθόνων Λαών.
"Τα μικρά βήματα δεν θα μας πάνε πλέον στο σημείο όπου πρέπει να πάμε. Πρέπει, λοιπόν, να κάνουμε άλματα ".
Μετακίνηση από τις συνθήκες που αποτελούν τη νομική βάση αυτής της χώρας και μας δεσμεύει να μοιραστούμε τη γη "για όσο διάστημα ο ήλιος λάμπει, το γρασίδι μεγαλώνει και τα ποτάμια ρέουν".
Θέλουμε πηγές ενέργειας που θα διαρκούν για πάντα και δενθα δηλητηριάζουν τη γη. Οι τεχνολογικές εξελίξεις έχουν κάνει εφικτό φέρει αυτό το όνειρο.
Η τελευταία έρευνα δείχνει ότι είναι εφικτό για τον Καναδά να πάρει το 100% της ηλεκτρικής του ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας εντός δύο δεκαετιών [1]? μέχρι το 2050 θα μπορούσαμε να έχουμε μία 100% καθαρή οικονομία [2].
Δεν υπάρχει πλέον δικαιολογία για την κατασκευή νέων έργων υποδομής που κλειδώνουν το μέλλον μας σε αυξημένη εξόρυξη.
Ο νέος σιδηρούς νόμος της ενεργειακής ανάπτυξης πρέπει να είναι: αν δεν το θέλεις στην αυλή σου, τότε αυτό δεν ανήκει στην αυλή κανενός.
Αυτό θα ισχύει εξίσου για τους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου. Για τους πετρελαιοπίδακες στο New Brunswick, στοΚεμπέκ και στη Βρετανική Κολομβία. Για την αύξηση της κυκλοφορίας δεξαμενόπλοιων ανοικτά των ακτών μας και για ταέργα εξόρυξης καναδικών συμφερόντων σε όλο τον κόσμο.
Η Δημοκρατία της ενέργειας έχει έρθει: δεν πιστεύουμε μόνο σε αλλαγές των δικών μας πηγών ενέργειας, αλλά και ότι, στο μέτρο του δυνατού, οι κοινότητες θα πρέπει να ελέγχουν συλλογικά τα νέα συστήματα ενέργειας.
Ως εναλλακτική λύση στο κέρδος των ιδιωτικών εταιρειών, μπορούμε να δημιουργήσουμε καινοτόμες δομές ιδιοκτησίας: δημοκρατική οργάνωση λειτουργίας, πληρωμή μισθών αξιοπρεπούς διαβίωσης και διατήρηση αναγκαίων εσόδων για την κοινωνία.
Και για τους αυτόχθονες πληθυσμούς θα πρέπει να είναι οι πρώτοι που θα λάβουν δημόσια στήριξη για τα δικά τους έργα καθαρής ενέργειας.
Έτσι, θα πρέπει να αντιμετωπισθούν οι κοινότητες που σήμεραβρίσκονται με βαριές επιπτώσεις στην υγεία εξ αιτίας των ρυπογόνων βιομηχανικών δραστηριοτήτων.
Θέλουμε ένα παγκόσμιο πρόγραμμα για την κατασκευή ενεργειακά αποδοτικών κατοικιών, και τη μετασκευή των υπαρχουσών κατοικιών, εξασφαλίζοντας ότι οι χαμηλότερες σε εισόδημα κοινότητες και γειτονιές θα ωφεληθούν πρώτα και θα έχουν επαγγελματική κατάρτιση και ευκαιρίες που μειώνουν τη φτώχεια μακροπρόθεσμα.
Θέλουμε κατάρτιση και πόρους για τους εργαζομένους σε εργασίες υψηλής έντασης άνθρακα, εξασφαλίζοντας ότι θα είναι σε θέση να λάβουν μέρος στην καθαρή ενεργειακή οικονομία. Η μετάβαση αυτή πρέπει να περιλαμβάνει τη δημοκρατική συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων. Σιδηροδρομικές γραμμές υψηλής ταχύτητας που τροφοδοτούνται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας απλά και προσιτά μέσα μαζικής μεταφοράς, μπορεί να ενώσουν κάθε κοινότητα σε αυτή τη χώρα - στη θέση των περισσότερων αυτοκινήτων, των αγωγών και των εκρηγνυόμενων τρένων που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή μας και μας χωρίζουν.
Και επειδή γνωρίζουμε ότι αυτό το άλμα αρχίζει αργά, πρέπει να επενδύσουμε στις σάπιες δημόσιες υποδομές μας, έτσι ώστε να μπορούν να αντέξουν όλο και συχνότερα ακραία καιρικά φαινόμενα.
Η μετακίνηση σε ένα πολύ πιο τοπικο και οικολογικά-βασισμένο αγροτικό σύστημα. θα μειώσει την εξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, τη δέσμευση του άνθρακα στο έδαφος, και θα απορροφήσει αιφνίδιους κραδασμούς της παγκόσμιας προσφοράς - καθώς θα παράγουν πιο υγιές και πιο προσιτό φαγητό για όλους.
Καλούμε για ένα τέλος σε όλες τις εμπορικές συμφωνίες που παρεμβάλλονται στις προσπάθειές μας για την ανοικοδόμηση των τοπικών οικονομιών, για την επιβολή ρυθμίσεων στις επιχειρήσεις και για το σταμάτημα των καταστροφικών εξορυκτικών έργων.
Εξισορρόπηση στις βαθμίδες της δικαιοσύνης, θα πρέπει να διασφαλίσουμε το καθεστώς της μετανάστευσης και την πλήρη προστασία όλων των εργαζομένων.
Αναγνωρίζοντας τη συμμετοχή του Καναδά σε πολεμικές συγκρούσεις και στην κλιματική αλλαγή - πρωτογενείς παράγοντες της παγκόσμιας προσφυγικής κρίσης - θα πρέπει να καλωσορίσουμε πρόσφυγες και μετανάστες που αναζητούν ασφάλεια και μια καλύτερη ζωή.
Η μετάβαση σε μια οικονομία σε ισορροπία με τα όρια της Γης, σημαίνει επίσης την επέκταση των τομέων της οικονομίας μας που είναι ήδη χαμηλών εκπομπών άνθρακα: Η παροχή φροντίδας, η διδασκαλία, η κοινωνική εργασία, οι τέχνες και τα μέσα δημόσιας ενημέρωσης .
Μετά την “Συμφωνία του Κεμπέκ”, ένα οφειλόμενο εθνικό πρόγραμμα φροντίδας των παιδιών, αποτελεί μακρινό παρελθόν.
Όλο αυτό το έργο, το μεγαλύτερο μέρος του οποίουεκτελέσθηκε από τις γυναίκες, είναι η κόλλα που χτίζει ανθρώπινες, ανθεκτικές κοινότητες - και θα πρέπει οι κοινότητές μας να είναι όσο το δυνατόν πιο ισχυρές, εν όψει του βραχώδους μέλλοντος στο οποίο έχουμε εγκλωβισθεί.
Δεδομένου ότι τόσο μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού της παροχής φροντίδας - είτε των ανθρώπων ή του πλανήτη - είναι προς το παρόν μη αμειβόμενο, καλούμε για μια έντονη συζήτηση σχετικά με την εισαγωγή ενός καθολικού βασικού ετήσιου εισοδήματος.
Πρωτοστατώντας στη Μανιτόμπα στη δεκαετία του 1970, αυτό το ανθεκτικό δίχτυ ασφαλείας θα μπορούσε να βοηθήσει να διασφαλιστεί ότι κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να δεχθεί το έργο που απειλεί το αύριο των παιδιών του, μόνο και μόνο για να θρέψει τα παιδιά του, σήμερα.
Τα χρήματα που πρέπει να πληρωθούν για αυτό το μεγάλο μετασχηματισμό, είναι διαθέσιμα - χρειαζόμαστε ακριβώς τις σωστές πολιτικές για να απελευθερωθούν. Όπως ένα τέλος στις επιδοτήσεις των ορυκτών καυσίμων. Φόροι επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών. Αύξηση στα δικαιώματα επί των πόρων. Οι υψηλότεροι φόροι εισοδήματος για επιχειρήσεις και πλούσιους ανθρώπους. Ένα προοδευτικό φόρο διοξειδίου του άνθρακα. Περιστολή στις στρατιωτικές δαπάνες. Όλα αυτά βασίζονται σε μια απλή αρχή: "ο ρυπαίνων πληρώνει" καιδιατηρεί τεράστια υπόσχεση.
ιρούς πρωτοφανούς ιδιωτικού πλούτου είναι μια κατασκευασμένη κρίση, έχουν σχεδιαστεί για να σβήνουν τα όνειρά σας προτού να έχουν μια ευκαιρία να γεννηθούν.
Αυτά τα όνειρα υπερβαίνουν κατά πολύ αυτό το έγγραφο. "Καλούμε όλους εκείνους που επιδιώκουν πολιτικά αξιώματα να αδράξουν αυτή την ευκαιρία και να αγκαλιάσουν την επείγουσα ανάγκη για μετασχηματισμό». Καλούμε για συναντήσεις ταδημαρχεία σε όλη τη χώρα, όπου οι κάτοικοι μπορούν να συγκεντρωθούν για να καθορίσουν με δημοκρατικές διαδικασίες τί σημαίνει για τις Κοινότητές τους ένα πραγματικό άλμα στηνεπόμενη Οικονομία .
Αναπόφευκτα, αυτή η αναβίωση από κάτω προς τα πάνω, θα οδηγήσει σε μια ανανέωση της δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα της κυβέρνησης, εργαζόμενοι γρήγορα προς ένα σύστημα στο οποίο κάθε ψήφος μετράει και εταιρικά χρήματα αφαιρούνται από πολιτικές εκστρατείες.
Είναι μια μεγάλη υπόθεση, να αλλάξουν όλα με τη μία, αλλά αυτές είναι οι στιγμές που ζούμε.
Η πτώση των τιμών του πετρελαίου έχει μειώσει προσωρινά την πίεση για να ξεθάψουν τα ορυκτά καύσιμα, το ταχύτερο, με τεχνολογίες υψηλού κινδύνου. Αυτή η παύση στην ξέφρενη επέκταση δεν θα πρέπει να θεωρείται ως μια κρίση, αλλά ως δώρο.
Και γι 'αυτό καλούμε όλους εκείνους που επιδιώκουν πολιτικά αξιώματα να αδράξουν αυτή την ευκαιρία και να αγκαλιάσουν την επείγουσα ανάγκη για μετασχηματισμό.
Αυτό είναι ιερό καθήκον μας προς εκείνους που σ' αυτή τη χώρα έχουν υποστεί ζημίες κατά το παρελθόν, σε όσους υποφέρουν άσκοπα στο παρόν, και σε όλους όσους έχουν δικαίωμα σε ένα λαμπρό και ασφαλές μέλλον.
Τώρα είναι η ώρα για τόλμη.
Τώρα είναι η ώρα για άλμα.
We start from the premise that Canada is facing the deepest crisis in recent memory.
The Truth and Reconciliation Commission has acknowledged shocking details about the violence of Canada’s near past. Deepening poverty and inequality are a scar on the country’s present. And Canada’s record on climate change is a crime against humanity’s future.
These facts are all the more jarring because they depart so dramatically from our stated values: respect for Indigenous rights, internationalism, human rights, diversity, and environmental stewardship.Canada is not this place today— but it could be.
We could live in a country powered entirely by renewable energy, woven together by accessible public transit, in which the jobs and opportunities of this transition are designed to systematically eliminate racial and gender inequality. Caring for one another and caring for the planet could be the economy’s fastest growing sectors. Many more people could have higher wage jobs with fewer work hours, leaving us ample time to enjoy our loved ones and flourish in our communities.
We know that the time for this great transition is short. Climate scientists have told us that this is the decade to take decisive action to prevent catastrophic global warming. That means small steps will no longer get us where we need to go.
This leap must begin by respecting the inherent rights and title of the original caretakers of this land. Indigenous communities have been at the forefront of protecting rivers, coasts, forests and lands from out-of-control industrial activity. We can bolster this role, and reset our relationship, by fully implementing the United Nations Declaration on the Rights of Indigenous Peoples.
“Small steps will no longer get us to where we need to go. So we need to leap”. Moved by the treaties that form the legal basis of this country and bind us to share the land “for as long as the sun shines, the grass grows and the rivers flow,” we want energy sources that will last for time immemorial and never run out or poison the land. Technological breakthroughs have brought this dream within reach. The latest research shows it is feasible for Canada to get 100% of its electricity from renewable resources within two decades[1]; by 2050 we could have a 100% clean economy[2].
We demand that this shift begin now.
There is no longer an excuse for building new infrastructure projects that lock us into increased extraction decades into the future. The new iron law of energy development must be: if you wouldn’t want it in your backyard, then it doesn’t belong in anyone’s backyard. That applies equally to oil and gas pipelines; fracking in New Brunswick, Quebec and British Columbia; increased tanker traffic off our coasts; and to Canadian-owned mining projects the world over.The time for energy democracy has come: we believe not just in changes to our energy sources, but that wherever possible communities should collectively control these new energy systems.
As an alternative to the profit-gouging of private companies and the remote bureaucracy of some centralized state ones, we can create innovative ownership structures: democratically run, paying living wages and keeping much-needed revenue in communities. And Indigenous Peoples should be first to receive public support for their own clean energy projects. So should communities currently dealing with heavy health impacts of polluting industrial activity.
Power generated this way will not merely light our homes but redistribute wealth, deepen our democracy, strengthen our economy and start to heal the wounds that date back to this country’s founding.
A leap to a non-polluting economy creates countless openings for similar multiple “wins.” We want a universal program to build energy efficient homes, and retrofit existing housing, ensuring that the lowest income communities and neighbourhoods will benefit first and receive job training and opportunities that reduce poverty over the long term. We want training and other resources for workers in carbon-intensive jobs, ensuring they are fully able to take part in the clean energy economy. This transition should involve the democratic participation of workers themselves. High-speed rail powered by just renewables and affordable public transit can unite every community in this country – in place of more cars, pipelines and exploding trains that endanger and divide us.
And since we know this leap is beginning late, we need to invest in our decaying public infrastructure so that it can withstand increasingly frequent extreme weather events.
Moving to a far more localized and ecologically-based agricultural system would reduce reliance on fossil fuels, capture carbon in the soil, and absorb sudden shocks in the global supply – as well as produce healthier and more affordable food for everyone.
We call for an end to all trade deals that interfere with our attempts to rebuild local economies, regulate corporations and stop damaging extractive projects. Rebalancing the scales of justice, we should ensure immigration status and full protection for all workers. Recognizing Canada’s contributions to military conflicts and climate change — primary drivers of the global refugee crisis — we must welcome refugees and migrants seeking safety and a better life.
Shifting to an economy in balance with the earth’s limits also means expanding the sectors of our economy that are already low carbon: caregiving, teaching, social work, the arts and public-interest media. Following on Quebec’s lead, a national childcare program is long past due. All this work, much of it performed by women, is the glue that builds humane, resilient communities – and we will need our communities to be as strong as possible in the face of the rocky future we have already locked in.
Since so much of the labour of caretaking – whether of people or the planet – is currently unpaid, we call for a vigorous debate about the introduction of a universal basic annual income.Pioneered in Manitoba in the 1970’s, this sturdy safety net could help ensure that no one is forced to take work that threatens their children’s tomorrow, just to feed those children today.
We declare that “austerity” – which has systematically attacked low-carbon sectors like education and healthcare, while starving public transit and forcing reckless energy privatizations – is a fossilized form of thinking that has become a threat to life on earth.How we can pay for all of this? Read “We Can Afford The Leap” by Bruce Campbell, Seth Klein, and Marc Lee
The money we need to pay for this great transformation is available — we just need the right policies to release it. Like an end to fossil fuel subsidies. Financial transaction taxes. Increased resource royalties. Higher income taxes on corporations and wealthy people. A progressive carbon tax. Cuts to military spending. All of these are based on a simple “polluter pays” principle and hold enormous promise.
One thing is clear: public scarcity in times of unprecedented private wealth is a manufactured crisis, designed to extinguish our dreams before they have a chance to be born.
Those dreams go well beyond this document. “We call on all those seeking political office to seize this opportunity and embrace the urgent need for transformation”. We call for town hall meetings across the country where residents can gather to democratically define what a genuine leap to the next economy means in their communities.
Inevitably, this bottom-up revival will lead to a renewal of democracy at every level of government, working swiftly towards a system in which every vote counts and corporate money is removed from political campaigns.
This is a great deal to take on all at once, but such are the times in which we live.
The drop in oil prices has temporarily relieved the pressure to dig up fossil fuels as rapidly as high-risk technologies will allow. This pause in frenetic expansion should not be viewed as a crisis, but as a gift.It has given us a rare moment to look at what we have become – and decide to change.
And so we call on all those seeking political office to seize this opportunity and embrace the urgent need for transformation. This is our sacred duty to those this country harmed in the past, to those suffering needlessly in the present, and to all who have a right to a bright and safe future.
Now is the time for boldness.
now is the time to leap.
Μια σημαντική πρωτοβουλία,την οποία προσυπογράφω!
ΑπάντησηΔιαγραφή